شهیدان زنده اند

امکان داره ، کلمه مراقب باش و مراقب بودن رو از من زیاد بشنوید

اما زیاد نمی‌بینید...

چون مراقب بودن یه بلدی میخواد

آشنا بودن به اون اولیه های مراقب بودن رو می‌خواد

که خب من بلدش نیستم

چون آدمی که آشنایی داشته باشه ، اینطوری مثل من به کوران حوادث نمی‌افته و از زمین و هوا سکندری نمی‌خوره

شهیدان زنده اند...

تو تُیک واژه ، یا بهتر آن که بگویم یک حرف است حرفی که ما برای مخاطب حاضرمان به کار می‌بریماویی که نیست و گویا حضور دارد همچون « تو را من چشم در راهم »تویی که دور هستی و در انتظار آمدنت نشسته‌ام اما با این حال تو صدایت می‌کنم . «تو» آن است که فاصله ها را کوتاه می‌کنداما «شما» دور است ، شما غریبه و سنگین استشما برای همه استاما تو ، فقط برای توست ، تویی که آشنایی و نزدیکتُ یک حرف است با کلی بار معنایی ، مثل همان میم مالکیت آخر اسم که اختصاصی‌ات می‌کند شهیدان زنده اند...

نمی‌دانم عاشق شدن یک پروسه است با طی زمان یا یک اتفاق است بدون زمان

در یک نگاه است یا در نگاه های ممتد

از چشم به قلب نفوذ می‌کند یا از فکر

نمی‌دانم گاه عاشق شدن باید ترسید یا باید برایش ذوق کرد

حسرت روزهای نبودنش را خورد یا آرزوی روزهای آمدنش را کشید

شهیدان زنده اند...

شهیدان زنده اند...

اینوری ها به اونوری ها میگن برانداز

اونوری ها هم ، به اینوری ها میگن ارزشی

براندازها میگن ما رأی نمیدیم ، ما پای صندوق نمیایم

باشه بابا نیاین ، ندین

اما انتخابات برگزار میشه

ارزشی ها هم میرن رأی میدن ، شما هم چه بخواین و چه نخواین براتون نماینده انتخاب میکنن

پس این وسط براندازها هستن که اسیر یه بازی سیاسی شدند و بازی رو هم باختند

شهیدان زنده اند...

دوشنبه 22 اسفند

ساعت 15:01

مبدأ مشهد

مقصد اصفهان

و اما امروز ، آخرین روز حضور

نمیدونم چرا حال این دفعه‌م مثل دفعه های قبل نبود

در کل خداروشکر که قسمت شد

میون صحن ها که میگشتم فکر می‌کردم که کدومش برام قشنگتره

صحن انقلاب یا صحن اسمال طلا که بی‌اغراق قشنگ ترینش بود

اما صحن قدس برام فضای عجیبی داره

کوچیک ، دنج ، خلوت و پر از حس آرامش ، اصلاً انگار صحن قدس جواب شلوغی هامه

شهیدان زنده اند...

خسته امروحمجسمممن عادت ندارم حرف بزنم ، عادت ندارم مشکلاتم رو به زبون بیارمعادت ندارم درددل کنم ، عادت ندارم یه گوشه بشینم و زار بزنمولی خوب بلدم بریزم توی خودم ، خوب بلدم ادای حال خوبارو‌ در بیارم حتی عادت ندارم وقتی ناراحت یا عصبانی بودم بشم کوه آتشفشان و مذاب درونم رو بپاشم به آدماامروز یکی که اشفته بود و پریشون و افسرده اومده بود ازم مشاوره میخواست ، توی همین حال یه چیزهایی بهش گفتم و تا حدی آرومش کردماما وقتی رفت با خودم گفتم آقااااا الان پس کی باید منو آروم کنه ... هووووف شهیدان زنده اند...

امسلل سال تحویل جالبی نداشتم

خسته‌ام ، دلم‌ یه جای آروم و ساکت میخواد

من از شلوغی گریزانم

توی این هفته سه بار پنچر شدم ، نمیدونم چرا اینقدر اتفاق میوفته

بماند که اگر با پنچری خودم حساب کنم میشه چهاربار

کاش همه پنچری ها مال وسیله بود نه که آدم

شهیدان زنده اند...